Sektor transportu, w tym transport krajowy, żegluga międzynarodowa i lotnictwo, odpowiada za prawie 30 proc. rocznej emisji dwutlenku węgla w UE. W tym kontekście nowo zaproponowane prawodawstwo Fit for 55 ma na celu przecięcie powiązań między sektorem transportu a uzależnieniem od paliw kopalnych, kładąc nacisk na stosowanie czystszych, bezemisyjnych technologii i paliw alternatywnych. Porównując jednak ścieżkę emisji powstałą w transporcie z opartymi na naukowych podstawach ścieżkami sektorowymi opracowanymi przez Network for Greening the Financial System lub One Earth Climate Model, stwierdzamy, że UE może stanąć w obliczu problemu, jakim będzie luka we wdrażaniu nowych przepisów, wynosząca nawet 14 lat, a do 2030 r. potrzeba będzie około 75 mld EUR inwestycji rocznie, aby osiągnąć założone aspiracje do ograniczenia globalnego ocieplenia o 1,5°C.
W przypadku transportu drogowego oznaczałoby to dodatkowe 4 mld EUR rocznie inwestycji w początkowej fazie tj. do 2030 r. Transport drogowy jest sektorem, który ma duży potencjał dekarbonizacji w perspektywie krótko- i średnioterminowej, odpowiadając za 71% całkowitych emisji z transportu w UE w 2018 r. Technologie niskoemisyjne, takie jak samochody hybrydowe oraz technologie bezemisyjne, takie jak pojazdy elektryczne z napędem akumulatorowym i pojazdy napędzane wodorem, odegrają kluczową rolę w tej transformacji, ale infrastruktura ładowania pojazdów elektrycznych musi wzrosnąć czterokrotnie, aby sprostać spodziewanemu wzrostowi liczby pojazdów elektrycznych.
Sektor żeglugi morskiej potrzebowałby 8,6 mld EUR rocznie do 2030 r. Mimo że transport morski jest kluczowym elementem wielkości handlu zewnętrznego i wewnętrznego UE, jak również podróży pasażerskich, sektor ten wymaga znacznego ograniczenia emisji CO2 poprzez zwiększenie efektywności energetycznej i wykorzystanie czystszych źródeł energii. Opracowanie odpowiednich paliw alternatywnych dla żeglugi stanowi jednak wyzwanie ze względu na gęstość energii, dojrzałość technologiczną i gotowość handlową, łatwopalność elementów na pokładzie oraz emisje takie jak metan i podtlenek azotu. Paliwa alternatywne (syntetyczne i biopaliwa) nie są jeszcze dostępne na rynku i wymagają znacznych inwestycji w badania i rozwój, aby były gotowe do zastosowania do 2030 r. Jednak działania są potrzebne już teraz: Statki zamówione w ciągu najbliższych pięciu lat będą miały wpływ na emisje w tym sektorze przez najbliższe dziesięciolecia.
Wreszcie, przemysł lotniczy potrzebowałby 4,5 mld EUR rocznie. W 2018 r. unijny przemysł lotniczy obsłużył 1,2 mld pasażerów, ale przyczynił się również do 3,6 proc. całkowitej emisji gazów cieplarnianych, przy czym wzrost emisji będzie prawdopodobnie kontynuowany, jeśli nie zostanie przerwany. Aby spełnić cel 1,5 ̊C, UE potrzebuje nie tylko znacznie szybszego upowszechnienia zrównoważonych paliw lotniczych, ale także zwiększenia efektywności paliwowej floty lotniczej, co w obu przypadkach spowoduje wzrost cen biletów lotniczych.
